آبی آسمانی

انارستان

روستای کودکی ام

روستاب آفتاب وانار

عزادارکیست این فاخته شوریده

که سوگوارمی خواند

بربلندای نخل های همیشه استوارجهرمی ات

سطرسطرراه هارا

کدامین باغبان نجیب نوشته است

که واژه هایش طعم رطب های سوزوکومی دهد

شیطنت کدامین کودک

پوریزحلاب را درکاهدانی همسایه

پنهان کرده

تاپسین فردا

تلنگری باشد برای نگاهی چموش

که سال هاست مرا به تو زنجیرکرده است

نمی دانم توهم سال منی

یا من همزاد تو

هرچه هست

کپرهای صبور درازدحام آدم وآهن 

متروک مانده اند

ودیگرهیچ بازیاری دی بلال نمی خواند

جاز وراک ومتال

دست به دست هم

خانه هارا خط خطی کرده اند

انارستان،روستای کودکی ام!

کوچه هایت دلتنگم میکند

وقتی بچه های دیروز

سراغ مرا ازشماره حسابم می گیرند

امروز

درنقاشی بچه هایت

ازکومه های صداقت وکندم

ازصبح های گله وچوپان

خبری حتی نیست

بابا نان داد

شعار دیروزمان بود

امروز اما عشق مان باربی است

وبیگ لکی دفینه ای مانده درذهنمان

هرچه بود گذشت

انارستان،

روستای کودکی ام!